บานาทยุคกลาง

หนีการจำแนกตามประเพณีของยุคกลางเป็นช่วงเวลาประวัติศาสตร์ระหว่าง 476 และ 1492 ยุคกลางใน Banatซึ่งเป็นภูมิภาคประวัติศาสตร์ของยุโรปกลางในปัจจุบันแบ่งระหว่างโรมาเนียเซอร์เบียและฮังการีเริ่มต้นประมาณ 567 ปีที่คานาเตะของ อาวาร์ยืนยันตัวเองในภูมิภาคนี้ และยุติลงในปี ค.ศ. 1526 ประจวบกับการต่อสู้ของโมฮัก วงเล็บของอาวาร์ อยู่ จนถึง 803 เมื่อชาร์ลมาญซึมส่วนหนึ่งของภูมิภาคเข้าสู่อาณาจักรของแฟรงค์ตะวันออก. ในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า ประชาชนกลุ่มหนึ่งซึ่งมีต้นกำเนิดต่างกันมาตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่ ตามรายงานของเกสตา ฮังการอรัม ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ที่ยังมีการถกเถียงเรื่องความน่าเชื่อถือกันอยู่ ประมาณ 900 ดยุคชื่อกลาดเป็นร่างที่วางไว้ที่ศีรษะของบานาต การค้นพบและแหล่งโบราณคดีพบว่าชาวฮั งกาเรียน ตั้งรกรากอยู่ในที่ราบ Pannonianในศตวรรษที่ 10 โดยเข้าร่วมกับชุมชนของ กลุ่มชาติพันธุ์ สลาฟและบัลแกเรีย เจ้าเมืองท้องถิ่นชื่อAjtony ได้เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์นิกายออร์ทอดอกซ์ราวๆ 1,000 คน แต่ความพยายามของเขาที่จะควบคุมกระแสการค้าเกลือใน แม่น้ำ Mureșทำให้เขาขัดแย้งกับสตีเฟนที่ 1 แห่งฮังการี . Ajtony เสียชีวิตจากการต่อสู้กับกองทัพในทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 11; โดเมนของผู้ตายได้เปลี่ยนเป็นคณะกรรมการแห่งราชอาณาจักรฮังการี หน่วยงานด้านการบริหารเหล่านี้ ซึ่งเห็นป้อมปราการที่ตั้งอยู่ในดินแดนฮังการีเป็นศูนย์กลางในการอ้างอิง ประกอบขึ้นเป็นหน่วยย่อยภายในหลักของรัฐ

องค์ประกอบบางอย่างที่เชื่อมโยงกับ วัฒนธรรม Bijelo Brdo (วัฒนธรรมทางโบราณคดีที่โดดเด่นของลุ่มน้ำ Carpathianระหว่าง 950 ถึง 1090 โดยประมาณ) สามารถเห็นได้ในการค้นพบที่พบในที่ราบเริ่มต้นประมาณ 975 สิ่งที่ค้นพบในพื้นที่ได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบศิลปะของจักรวรรดิไบแซนไทน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออ้างอิงถึงวัตถุที่พบในแม่น้ำดานูบและในเทือกเขาบานาต พิธีศพของคนนอกรีตหายไปเมื่อปลายศตวรรษที่ 11 ซึ่งเป็นพยานถึงการเปลี่ยนใจเลื่อมใสของชาวท้องถิ่นมานับถือศาสนาคริสต์ Gerardo บิชอปคนแรก ของCsanád (ปัจจุบันCenadในโรมาเนีย) มีบทบาทสำคัญในกระบวนการของการทำให้เป็นคริสต์ศาสนิกชน เนื่องจากดูเหมือนว่าจะโผล่ออกมาจากงาน hagiographic ที่อุทิศให้กับเขาซึ่งเขียนขึ้นในอีกหลายศตวรรษต่อมา อารามมากกว่า 12 แห่ง รวมทั้งอาคารทางศาสนาออร์โธดอกซ์อย่างน้อย 3 แห่ง ก่อตั้งขึ้นในภูมิภาคนี้ก่อนกลางศตวรรษที่ 13

การรุกรานของชาวมองโกลครั้งแรกของฮังการีซึ่งเกิดขึ้นในปี 1241-1242 ทำให้เกิดการทำลายล้างอย่างรุนแรง ทำให้เกิดการหายตัวไปของการตั้งถิ่นฐานจำนวนมาก หลังจากการถอนตัวของชาวมองโกลป้อมปราการใหม่ก็ถูกสร้างขึ้น คราวนี้เป็นหิน ชาวCumansตั้งรกรากอยู่ในที่ราบลุ่มของภูมิภาคนี้เมื่อประมาณปี 1246 วิถีชีวิตแบบเร่ร่อนดั้งเดิมของพวกเขาก่อให้เกิดความขัดแย้งกับเพื่อนบ้านมานานหลายทศวรรษ พระเจ้าชาร์ลที่ 1 แห่งฮังการีทรงรักษาที่ประทับหลักของพระองค์ในทิมิชั วอารา ระหว่างปี ค.ศ. 1315 ถึงปี ค.ศ. 1323 การตั้งอาณานิคมมีส่วนทำให้เกิดการพัฒนาระบบที่ขุนนางอาศัยแรงงานของชนชั้นล่างในการจัดการทรัพย์สินของตน การปรากฏตัวของVlachs (หรือRumeni ) บนภูเขา Banat ได้รับการบันทึกจากศตวรรษที่สิบสี่ การขยายตัวของจักรวรรดิออตโตมันเข้าไปในคาบสมุทรบอลข่านทำให้ชาวบัลแกเรียและเซอร์เบียหลายพันคนต้องละทิ้งบ้านเกิดและตั้งถิ่นฐานในบานาต พระเจ้าหลุยส์ที่ 1 แห่งฮังการีพยายามหลายครั้งที่จะเปลี่ยนศาสนาคริสต์นิกายออร์โธดอกซ์ให้เป็นนิกายโรมันคาทอลิกในบานาตในช่วงทศวรรษ 1460 พื้นที่ดังกล่าวกลายเป็นพื้นที่ชายแดนที่สำคัญหลังยุทธการนิโคโปลิสในปี 1396 Ispan (ชุดของเจ้าหน้าที่ธุรการระดับสูง) ของคณะกรรมการ Temesพวกเขามีภารกิจในการปกป้องพรมแดน ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่ทำให้พวกเขาสามารถปกป้องเขตส่วนใหญ่ของ Banat ได้ภายใต้การปกครองของตนเอง และดูแลป้อมปราการของราชวงศ์ทุกแห่งในภูมิภาคด้วยความยากลำบากเพียงเล็กน้อย

วัยกลางคนสูง

ศตวรรษที่ 6 ศตวรรษที่ 9

บานัตและพรมแดน ปัจจุบัน

" บานาต" เป็นคำที่ใช้กำหนดภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ของแอ่งคาร์เพเทียนที่ตั้งอยู่ในยุโรปตอนกลาง ^[1]พื้นที่อยู่ระหว่างแม่น้ำดานูบ , Tisza และ Mureș และเทือกเขาApuseni ^[2] Avar khanateเป็นตัวแทนของอำนาจเหนือลุ่มน้ำสำหรับยุคกลางตอนต้น ส่วน ใหญ่ โดยเฉพาะระหว่าง 567 ถึง 803 ^[3]นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ยอมรับว่าหลังจากการล่มสลายของคานาเตะ พวกโปรโตสลาฟและบัลแกเรีย ก็อาศัยอยู่ในบานาตร่วมกับชุมชนไม่กี่แห่งของอาวาร์ที่ไม่ได้รวมเข้ากับชนชาติอื่นและบางทีอาจเป็นชาววั ลลาเชียน (หรือชาวโรมาเนีย ) ^[4]แหล่งข่าวร่วมสมัยกล่าวถึงเหตุการณ์ทางการเมืองใน Banat ศตวรรษที่ 9 เป็นระยะ ๆ เท่านั้น ^[4]การค้นพบทางโบราณคดีก็หายากเช่นกันและสามารถระบุถึงศตวรรษที่ 9 ได้อย่างแน่นอน ^{สุสานแห่งเดียวที่มีโบราณวัตถุที่อาจสืบเนื่องมาจากศตวรรษที่ 9}รวมทั้งต่างหูแบบ "Köttlach" พร้อมจี้ถูกค้นพบที่Detaแต่มีการใช้งานสิ่งของที่คล้ายกันจนถึงต้นศตวรรษที่ 11 ^{[6] [7]}

หลังจากการล่มสลายของอาวาร์ คานาเตจักรวรรดิ การอแล็งเฌียง และ จักรวรรดิ บัลแกเรีย ที่หนึ่ง พยายามเข้ายึดครองบานาต ^[8] Toponyms ที่มี ต้นกำเนิด สลาฟที่บันทึกไว้ในยุคกลางเช่นของแม่น้ำBârzavaและ Vicinic ยืนยันการปรากฏตัวของชุมชนที่แสดงออกในภาษาที่เป็นเชื้อสายภาษาศาสตร์นั้น ^[9]ที่Annales Regni Francorumระบุว่า "Praedenecenti" ในหมู่ชนชาติสลาฟที่ส่ง "สถานทูตและบรรณาการ" ไปยัง Carolingians ในปี 822 ^{[10] [11]}แหล่งเดียวกันระบุ Praedenecenti กับObodritesที่ "อาศัยอยู่ [eva] no ในDaciaบนแม่น้ำดานูบในฐานะเพื่อนบ้านของบัลแกเรีย "ในข้อความที่กล่าวถึงการมาเยือนของทูตของพวกเขาไปยังอาเค่น ในปี 824 ^{[12] [13]}ในศตวรรษที่ 9 แหล่งที่มาของยุโรปตะวันตก คำว่า "ดาเซีย" หมายถึงจังหวัดโรมันโบราณแห่งยุคทราจันมากกว่า ดาเซีย ในยุคออเรเลียนซึ่งอยู่ไกลออกไปทางใต้ บ่งบอกว่าพวกเขาตั้งรกรากอยู่ทางเหนือของแม่น้ำดานูบ ใกล้จุดบรรจบกับทิสซ่า ^[14]รอบ 850 รายชื่อประชาชนที่ตั้งอยู่ตามแนวพรมแดนทางตะวันออกของ แคว้นการอ แล็งเฌียงที่ จัดทำโดยนัก ภูมิศาสตร์บาวา เรียกล่าวถึงเมเรฮานีว่าเป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ทางใต้สุดของจักรวรรดิทางเหนือของแม่น้ำดานูบ ^[15]ตามทฤษฎีทางเลือกหนึ่งเกี่ยวกับที่ตั้งของ Great Moraviaซึ่งผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่หักล้าง แหล่งข่าวระบุว่าหน่วยงานทางการเมืองที่จักรพรรดิ คอนสแตนตินที่ 7 คอนสแตนตินที่ 7 พอร์ฟีโรเจนิทัสระบุเป็น " มหาโมราเวีย ที่ยังไม่รับบัพติสมา " ถูกรวมไว้ในบานาต ^{[15] [16] [17]}

ดัชชีแห่งกลัดเมื่อปลายศตวรรษที่ 9 และดินแดนใกล้เคียง แผนที่บางส่วนมีพื้นฐานมาจากองค์ประกอบที่จัดทำโดยGesta Hungarorumซึ่งเป็นเหตุการณ์จากปลายศตวรรษที่ 12 ซึ่งความน่าเชื่อถือยังคงเป็นหัวข้อของการสนทนา

นักประวัติศาสตร์ยอมรับว่าจักรวรรดิบัลแกเรียมีชัยเหนือบานาตในช่วงส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ 9 ^[4]ไม่มีแหล่งข้อมูลร่วมสมัยใดที่ยืนยันสมมติฐานนี้อย่างชัดเจน แต่เป็นการอนุมานจากเอกสารชุดหนึ่งที่เป็นพยานถึงความพยายามอย่างต่อเนื่องของชาวบัลแกเรียที่จะขยายไปสู่ความเสียหายของอำนาจที่อยู่ใกล้เคียง ^{[4] [18]}เอกอัครราชทูตของ Praedenecenti "บ่นเรื่องการรุกรานอย่างดุเดือดของบัลแกเรียและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา" ในระหว่างการเยือนอาเค่นดังกล่าวในปี 824 ^{[12] [19]}จารึกที่ค้นพบใน โพร วาเดียหมายถึงผู้นำทางทหารที่มาจากเทรซชื่อ Onegavonais ซึ่งจมน้ำตายใน Tisza ไม่มากก็น้อยในช่วงเวลาเดียวกันจึงยืนยันรุ่นที่ให้โดยAnnales Regni Francorum ^นักโบราณคดีมักจะอ้างว่าพิธีฝังศพเฉพาะของชาวบัลแกเรียซึ่งบันทึกไว้ในศตวรรษที่ 9 และ 10 (การฝังศพในโลงศพพร้อมกับการถวายเนื้อ) แต่พิธีศพแบบเดียวกันนี้ได้รับการฝึกฝนแล้วในอาวาร์ คานาเตะ ^[21]หลุมศพเหล่านี้พบได้จำนวนมากขึ้นใกล้กับจุดบรรจบกันของ Mureș และ Tisza แต่ยังพบการฝังศพด้วยโลงศพและเครื่องบูชาเนื้อสัตว์ในNikolinci , Mehadiaและสถานที่อื่น ๆ บนที่ราบในท้องถิ่น ^[22]ชื่อต้นของแม่น้ำ Karaš น่าจะเป็นแหล่งกำเนิดตุรกีอาจถูกนำมาใช้โดยชาวบัลแกเรีย แต่ก็เป็นไปได้ที่จะระบุถึงPeceneghiหรือชาวตุรกี อื่น ๆ ที่ ตั้งรกรากอยู่ใน Banat ^{[23] [24]}

การบุกรุกที่รู้จักกันครั้งแรกของชาวฮังการีจากที่ราบ ปอนติค ไปยังยุโรปตอนกลางเกิดขึ้นในปี 861 ^[25]การประลองยุทธ์เบื้องต้นของการพิชิตลุ่มน้ำคาร์เพเทียนของฮังการีเริ่มต้นขึ้นราวปี ค.ศ. 894 ^[25]กษัตริย์ร่วมสมัย แห่งพรึ มยืนยันว่าพวกมักยาร์ "โจมตีดินแดนแห่งคารินเทียนมอเรเวียและบัลแกเรีย" ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึง ^{[26] [27]}ประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักของฮังการีGesta Hungarorumซึ่งเขียนขึ้นหลังเหตุการณ์หลายศตวรรษ ให้คำอธิบายโดยละเอียดที่สุดเกี่ยวกับการพิชิตฮังการี ^(28)(29 ) งานนี้เกี่ยวข้องกับดยุคที่ชื่อกลาดซึ่งใช้อำนาจ "จากปราสาทวิดิน " ในบัลแกเรีย และปกครองบานาตในเวลาที่ชาวฮังกาเรียนมาถึง ^{[30] [31] [32]}อีกครั้งตามแหล่งเดียวกัน กองทัพของดีใจ "ได้รับการสนับสนุนจาก Cumans , Bulgars และ Wallachians" ^{[33] [34]}นักประวัติศาสตร์โต้เถียงเกี่ยวกับความถูกต้องหรืออย่างอื่นของบุคคลในประวัติศาสตร์ที่เป็นปัญหา กับผู้เขียนบางคนที่คิดว่ามันเป็นผลแห่งจินตนาการของผู้เขียนนิรนามของเกสตา ฮั งการอรัม; เป็นไปได้ว่าสิ่งนี้ทำเพื่อเพิ่มขอบเขตของการหาประโยชน์ที่ดำเนินการโดย Magyars ระหว่างการพิชิตบ้านเกิดใหม่ของพวกเขา ^{[28] [35]}

ศตวรรษที่ 9

รายละเอียดหัวข้อเดียวกัน: Honfoglalásและ Magiari Neri

การปรากฏตัวของชื่อชนเผ่าฮังการีในชื่อการตั้งถิ่นฐานตามSándor Török (Banat ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของลุ่มน้ำ Carpathian)

การ ฝังศพ ใน แนวราบ ครั้งใหม่ที่ บันทึกไว้ในบางแห่งสี่สิบแห่งในที่ราบลุ่มปรากฏขึ้นในเมืองบานาตเมื่อปลายศตวรรษที่ 9 ^[36]มีลักษณะเฉพาะด้วยสุสานขนาดเล็กและการฝังศพอันโดดเดี่ยว แสดงให้เห็นว่าชุมชนใกล้เคียงอาศัยอยู่เป็นกลุ่มเล็กๆ ⁽³⁷⁾ผู้ตายถูกฝังพร้อมกับกะโหลกหรือขาม้า อานม้า โกลน หรืออุปกรณ์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการแข่งม้า ^{[38] [39]}ในทำนองเดียวกัน กระบี่ ดาบ ธนูผสม ธนูหรืออาวุธและเข็มขัดอันหรูหราอื่น ๆ ถูกพบในหลุมศพของนักรบ ^{[38] [40]}ในซอกที่สงวนไว้สำหรับบุคคลผู้หญิงพบกิ๊บติดผมต่างหูที่เรียกว่า "ประเภท"Saltovo "สร้อยข้อมือ จี้ เครื่องประดับคอและกระดุม^{[38] [40]}แบบจำลองแรกที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้" ขอบฟ้าโบราณคดีของการฝังศพของชาวสเตปป์ "ถูกค้นพบใกล้กับจุดบรรจบของ Tisza และ Mureș เป็นต้น ในกรณีของการขุดค้นที่Dudeștii VechiและTeremia Mare . ^[37]ไม่ว่าในกรณีใดก็เป็นไปได้ที่จะพบการค้นพบใด ๆ ที่มีต้นกำเนิดของไบแซนไทน์^[41]จากสถานที่ที่มีช่องฝังศพตั้งแต่ทศวรรษที่ 930 หรือหลังจากนั้น วัตถุที่พบ พวกเขาเป็นตัวแทนของรูปแบบใหม่ที่เกิดขึ้นในลุ่มน้ำ Carpathian รวมถึงกำไลที่ประดับประดาด้วยหัวสัตว์และวัตถุรูปหัวใจคู่หรือลวดลายไบแซนไทน์จำลอง^[41]การค้นพบครั้งล่าสุดที่สามารถสืบย้อนไปถึงแนวโน้มทางโบราณคดีนี้มีขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 11 ^[38]

มีสุสานประมาณสิบแห่งในศตวรรษที่ 10 ซึ่งมีลักษณะเฉพาะที่แตกต่างจากของชาวสเตปป์เอเชีย ^[42]แนวเหนือ-ใต้ของหลุมฝังศพของเด็กในUivarและการสะสมของเหรียญโรมันในปากของผู้ตายบอกเป็นนัยถึงการปรากฏตัวของชาวบัลแกเรียในพื้นที่ ^[43] ไร ที่เรียกว่า Charonได้รับการบันทึกไว้ในสถานที่ฝังศพในศตวรรษที่ 10 ที่ค้นพบในOrșovaและ Deta ^[44]สิ่งประดิษฐ์ "ประเภท Köttlach" ที่ตั้งอยู่ใน Deta มีสาเหตุมาจาก Carinthian Slavs แต่การค้นพบอื่น ๆ (รวมถึงเข็มขัดที่หรูหรา) อาจบ่งบอกถึงชุมชนหลากวัฒนธรรมโดยใช้สินค้านำเข้า ^[45][46]สิ่งประดิษฐ์จากคาบสมุทรบอลข่านได้รับการบันทึกไว้ในสุสานมากกว่าหนึ่งโหล ส่วนใหญ่อยู่ในภาคใต้ ^[47]สุสานและสุสานเล็กๆ โดดเดี่ยวเหล่านี้อาจแสดงให้เห็นถึงการมีอยู่ของกลุ่มชาติพันธุ์ที่แตกต่างกัน หรือแสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงทางการค้าหกประการกับคาบสมุทรบอลข่าน ^{[48]​​​​ [49]}ทั้งประเพณีการถวายเครื่องบูชาของชารอนและประเภทของสุสานที่จารึกไว้ในขอบฟ้างานศพของแม่น้ำดานูบตอนใต้มีสาเหตุมาจากชาววัลลาเชียน ได้รับการยอมรับ ^[44]นักประวัติศาสตร์ที่เสี่ยงภัยต่อการปรากฏตัวของชาววัลลาเชียนในภูมิภาคตั้งแต่ช่วงต้นศตวรรษที่ 9 เช่น วีโอเรล อาคิม และราดู โปปา อ้างว่าพวกเขาอพยพไปยังบัลแกเรียหรือพยายามหลบหนีไปยังเทือกเขาบานาตหลังจากการมาถึงของชาวฮังกาเรียน ^[50]

ราวปี ค.ศ. 950 จักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 7 พอร์ฟีโรจีนิทัสรายงานว่าชาวฮังกาเรียนตั้งรกรากอยู่ทางเหนือของประตูเหล็ก ^[51]ผู้เขียนDe administrando imperioกล่าวถึงแม่น้ำห้าสาย ได้แก่ แม่น้ำTimișที่ «Toutis» ที่ Mureş ที่Crişและแม่น้ำ Tisza ซึ่งไหลผ่านดินแดนฮังการี ^{[51] [52]}การตั้งถิ่นฐานในยุคกลางที่เปลี่ยนแปลงหรือได้รับตำแหน่งของตนเองหลังจากการมาถึงของชนเผ่าฮังการียืนยันว่าชุมชนชาวฮังการีตั้งรกรากอยู่บนที่ราบให้เร็วที่สุดเท่าที่ศตวรรษที่ 10 ^{[53] [54] [55] [หมายเหตุ 1]}แม่น้ำ ภูเขา และการตั้งถิ่นฐานที่เรียกชื่อฮังการีในยุคกลางยังเป็นเครื่องยืนยันถึงการมีอยู่ของผู้พูดมักยาร์ในพื้นที่ ^{[56] [หมายเหตุ 2]}นักประวัติศาสตร์ชาวไบแซนไทน์Giovanni Scilitzeเป็นพยานถึงหัวหน้าชาวฮังการีGylasผู้ซึ่งรับบัพติสมาในเมืองหลวงของกรุงคอนสแตนติโนเปิลในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ^{[57] [58] [59]}ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ พระกรีกชื่อ Ieroteo ได้รับแต่งตั้งให้เป็น "บิชอปแห่งตุรกี" (นั่นคือ ของฮังการี) เพื่อติดตาม Gylas ไปยังประเทศบ้านเกิดของเขา ^{[57] [60] [61]}ตามคำกล่าวของ Scilitze บิชอป Ieroteo "ได้เปลี่ยนจากความผิดพลาดป่าเถื่อนมาเป็นคริสต์ศาสนา" ^{[57] [60]}ความคิดเห็นทางประวัติศาสตร์ตามประเพณีถือได้ว่า Gylas ใช้อำนาจเหนือTransylvania (ทางตะวันออกของ Banat) แต่ความเข้มข้นของเหรียญ Byzantine ที่สร้างขึ้นระหว่าง 948 ถึง 959 ที่จุดบรรจบของ Tisza และ Mureş อาจบ่งชี้ว่าฐานที่มั่นของ Gylas ตั้งอยู่ใน Banat ^{[62] [63]}กางเขนครีบอกศตวรรษที่ 10 เพียงแห่งเดียวในภูมิภาคนี้ มีขนาดเล็กและทำจากทองแดง ^[64]

อาณาจักรอัจโทนี มักเรียกกันว่า " วอยโวเดชิพ " ในประวัติศาสตร์โรมาเนีย)

กระแสวัฒนธรรมใหม่ที่เรียกว่าวัฒนธรรม Bijelo Brdoเริ่มปรากฏในลุ่มน้ำ Carpathian ในช่วงกลางศตวรรษที่ 10 ^{[65] [66]}วงแหวนปลายรูปตัว S เป็นวัตถุลักษณะเฉพาะของเขา แต่วัตถุทั่วไปของ "ขอบฟ้าบริภาษ" ก็รอดมาได้และสุสานก็ส่งคืนสิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นตามคัมภีร์ไบแซนไทน์ ^[67]ในสุสานอันยิ่งใหญ่ของ Bijelo Brdo การฝังศพของนักรบ (ชายที่ถูกฝังด้วยดาบหรือดาบ) ถูกล้อมรอบด้วยช่องที่ไม่มีอาวุธนับร้อย ^{[65] [68]}

ตามพระราชกฤษฎีกาที่ออกโดยจักรพรรดิไบแซนไทน์Basil II Bulgaroctonoในปี ค.ศ. 1019 พระสังฆราชนิกายออร์โธดอกซ์แห่งBraničevoได้โอ้อวดตำบลใน " Dibiskos " ในรัชสมัยของซามูเอลแห่งบัลแกเรียผู้ซึ่งสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1014 ^[69] Basil II ยืนยันเขตอำนาจของ พระสังฆราชแห่งBraničevoในตำบลเดียวกัน ^[70]ดูเหมือนว่าDibiskosตั้งอยู่ใกล้ Timiș (รู้จักกันในชื่อTibiscusในสมัยโบราณ) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่แสดงให้เห็นว่ามีตำบล Orthodox อยู่ใน Banat ในช่วงทศวรรษแรก ๆ ของศตวรรษที่ 11 ^[71]นักประวัติศาสตร์ Alexandru Madgearu ยังเชื่อมโยงโบสถ์หกแห่งในศตวรรษที่ 11 และ 12 ที่ขุดพบใกล้ Mureș (ในCenad , Pâncota , Săvârșin , Miniș , MocreaและSzőreg ) กับชุมชนศาสนาดั้งเดิม ^[72]

The Legenda maior S. Gerardiที่รวบรวมแหล่งข้อมูลก่อนหน้าตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 14 เขียนถึงผู้นำที่ทรงพลังAjtonyผู้ซึ่งใช้อำนาจจาก " เมือง Morisena " ซึ่งตั้งอยู่บนฝั่งของ Mureş ราวๆ 1,000 น. ^{[73] [ 74]}เชื้อชาติของ Ajtony เป็นเรื่องที่ถกเถียงกันในหมู่นักประวัติศาสตร์: สันนิษฐานว่าเขามาจาก Magyar, Cabare, Pecenegean หรือบัลแกเรีย ^{[75] [76]} Gesta Hungarorumบรรยาย Ajtony ว่าเป็นทายาทของ Glad ข้อมูลที่ตามประวัติศาสตร์โรมาเนียเป็นพยานว่าเขาเป็นสมาชิกคนสุดท้ายของ "ราชวงศ์ autochthonous" ^{[32] [77]}Ajtony รับบัพติสมาในเมือง Vidin และก่อตั้งอารามภายหลังที่พระสงฆ์ชาวกรีกยึดครองในเมืองบ้านเกิดของเขา ^{[78] [79]}ตามตำนาน maior S. Gerardiเขาเป็นเจ้าของวัวควายและม้านับไม่ถ้วน และต้องการเรียกเก็บภาษีเกลือที่ส่งมาจากทรานซิลเวเนียถึงสตีเฟนที่ 1 กษัตริย์องค์แรกของฮังการี ^[80]ผู้ปกครองส่งCsanádครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้บัญชาการทหารของ Ajtony ก่อนที่เขาจะถูกกล่าวหาว่าทรยศอย่างผิด ๆ เพื่อนำกองทัพฮังการีที่ส่งไปยัง Ajtony ^[81] Csanád พ่ายแพ้และสังหาร Ajtony ในการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในวันที่นักประวัติศาสตร์ไม่รู้จัก (ประมาณ 1003 หรือประมาณ 1030) ^[74][81]

วัยกลางคน

ก่อนการรุกรานของชาวมองโกล (ค.1003 หรือ 1030-1241)

ม รณสักขีและงานศพของบิชอปเจอราร์ดแห่งชานาด หุ่นจำลองจากแองเจวินในตำนาน

The Legenda maior S. Gerardiระบุว่า Stephen I แห่งฮังการีแต่งตั้งCsanádเป็นอิสปัน(เจ้าหน้าที่ระดับสูง) หรือหัวหน้าคณะกรรมการชุดใหม่ที่ตั้งขึ้นโดยเฉพาะภายในเขตแดนของอาณาจักร Ajtony ^[82]คณะกรรมการเป็นหน่วยงานด้านการบริหารที่จัดระเบียบรอบฐานที่มั่นบางแห่ง ในขั้นต้นทั้งหมดเป็นของพระมหากษัตริย์ ^[83]ตามทฤษฎีทางวิชาการที่เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง คณะกรรมการของ Csanád ได้รวมเอา Banat ทั้งหมดไว้ ณ เวลาที่ก่อตั้ง ^{[84] [85]}หน่วยปกครองถูกกล่าวถึงเป็นครั้งแรกในพระราชกฤษฎีกาใน 1165 ^{[85] [86]}

สตีเฟนที่ 1 ได้มอบที่ดินขนาดใหญ่ให้แก่ผู้บัญชาการของเขา Csanád ซึ่งตั้งอยู่ในดินแดนก่อนหน้านี้ที่ยึดมาจากอัจโทนี ^[75]อดีตที่มั่นของ Ajtony ซึ่งเปลี่ยนชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่Csanád กลายเป็นที่นั่งของบาทหลวงพิธีกรรมภาษาละติน ^[76] พระเบ เนดิกตินจากเวนิสเกราร์โดได้รับแต่งตั้งเป็นบิชอปแห่ง Csanád ในปี ค.ศ. 1030 ตามที่แอนนาเลส โปโซเนียนเซสกล่าวไว้ ^{[76] [86]}พระสงฆ์ชาวกรีกที่ตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่เมื่อ Ajtony ยังมีชีวิตอยู่ถูกย้ายไปที่อารามที่Csanádก่อตั้งขึ้นสำหรับพวกเขาใน Banatsko Aranđelovo ในเขตเทศบาล Novi Kneževac ในปัจจุบัน; โครงสร้างเก่าของพวกเขามอบให้กับพระเบเนดิกติน ^[87]

ตำนานที่เกี่ยวข้องกับบาทหลวงเจอราร์โดยืนยันว่าการทำให้เป็นคริสต์ศาสนิกชนของบานาตเกิดขึ้นอย่างสงบสุข ^[82]ผู้คนจำนวนมากมาเยี่ยมเจอราร์โด โดยนำม้า วัวควาย แกะ พรม แหวนและสร้อยคอทองคำ (สิ่งของล้ำค่าที่สุดของสังคมเร่ร่อน) ติดตัวไปด้วย เพื่อมอบให้อธิการผู้ศักดิ์สิทธิ์และรับบัพติศมาเป็นการตอบแทน ^[82]อย่างไรก็ตาม การฝังศพของนักรบพร้อมกับม้าของพวกเขา เช่นเดียวกับประเพณีนอกรีตอื่นๆ รอดมาได้หลายสิบปี ^[62]พระสังฆราช Gerardo กล่าวถึงความขัดแย้งกับพวกนอกรีตในDelibatio supra hymnum trium puerorum ^[76]ชาวเวนิสถูกลอบสังหารในบูดาระหว่างการจลาจลครั้งใหญ่ซึ่งเกิดขึ้นในปี 1046 ^{[88] [89]}

สุสานแรกของระยะที่สองของเหรียญบ้านวัฒนธรรม Bijelo Brdo สร้างขึ้นในรัชสมัยของสตีเฟนที่ 1 ^[90]ต่อมามีเพียงเหรียญที่ผลิตขึ้นสำหรับพระมหากษัตริย์ฮังการีเท่านั้นที่ฝากไว้ในสุสานของศตวรรษที่ 11 ^[91]จำนวนการฝังศพที่เพิ่มขึ้นพร้อมกับเหรียญภายในเกิดขึ้นพร้อมกับการค่อยๆ หายไปของวัตถุที่แสดงขอบฟ้าที่ฝังศพบริภาษ ^[90]สุสานบางแห่งเชื่อมโยงกับวัฒนธรรม Bijelo Brdo (Taraš, Kikindaและ Banatsko Arandjelovo ในเซอร์เบีย, Cenad ในโรมาเนีย) ไม่ถือผลิตภัณฑ์ที่เชื่อมโยงกับมรดกที่เชื่อมโยงกับประเพณีโบราณของบริภาษ ตรงกันข้าม เรามักพบว่าเลียนแบบสไตล์ไบแซนไทน์ ^[90]ราวปี ค.ศ. 1100 ขอบฟ้าการฝังศพใหม่ปรากฏขึ้นในเทือกเขาบานาต เช่นเดียวกับในกรณีของCuptoare , SvinițaและCaransebeșและตามแนวแม่น้ำดานูบ โดยเฉพาะใน Banatska Palanka และ Vojlovica สุสานจัดเรียงเป็นแถวและมีสิ่งของที่นำเข้าจากจักรวรรดิโรมันหรือได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบนั้น ^[92]แหวนที่มีปลายรูปตัว S และสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับ Bijelo Brdo ก็พบได้ในสุสานเดียวกัน ^[92]ศพถูกฝังโดยกอดอก ไม่มีอาวุธหรือธัญญบูชา ^{[เก้าสิบสอง]}"ขอบฟ้าที่สองของแม่น้ำดานูบตอนใต้" นี้สามารถแสดงถึงการพัฒนาแฟชั่นใหม่ (ได้รับอิทธิพลจากสไตล์ไบแซนไทน์ร่วมสมัย) หรือการมาถึงของประชากรใหม่ ^{[เก้าสิบสอง]}

การวิจัยทางโบราณคดีพิสูจน์ว่าชาวนาในศตวรรษที่ 11 และ 12 อาศัยอยู่ในกระท่อมที่ถูกขุดลงไปในดินบางส่วน ^[93]โครงสร้างสี่เหลี่ยมมุมมน ลงวันที่ในปลายศตวรรษที่ 11 หรือต้นศตวรรษที่ 12 ถูกขุดขึ้นมาใน อิ ลิเดีย ^[93]ขนาด 6x4 ม. ทางเข้าเป็นทางเดินเล็ก ๆ ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือ ^[93] บ้านที่คล้าย กันจากศตวรรษที่ 12 และ 13 ถูกค้นพบในGorneaและMoldova Veche ^[94]กระท่อมกึ่งปิดภาคเรียนส่วนใหญ่มีเตาผิงแบบเปิดโล่งตรงกลางหรือใกล้กำแพง แต่เตาอบก็ถูกค้นพบในบางอาคารเช่นกัน ^[95]ชาวบ้านใช้แจกันแบบมีล้อ โดยเฉพาะขวดโหล ซึ่งตกแต่งด้วยงานแกะสลักและรอยเท้าที่เรียบง่าย ^[96]อักษรภาพของบิชอปเจอราร์โดกล่าวถึงการใช้หินโม่หินในหมู่ครอบครัวเมื่อต้นศตวรรษที่ 11 ^[97]ซากของโรงตีเหล็กที่มีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 12 ถูกพบในกอร์เนีย ^[98]

จักรวรรดิไบแซนไทน์และฮังการีทำสงครามที่โหดร้ายต่อเนื่องกันระหว่างปี ค.ศ. 1127 ถึง ค.ศ. 1167 ^{[99] [100]}จักรพรรดิจอห์นที่ 2 คอมเนนัสต่อสู้และเอาชนะกองทัพมักยาร์ที่ฮารัม (ปัจจุบันคือบัชกา ปาลังกา ) บนแม่น้ำดานูบในปี ค.ศ. 1128 ^{[101] [102 ] ]}ต่อมาเขาได้บุกโจมตีและปล้นป้อมปราการที่อยู่ใกล้เคียง^[101]กองทัพไบแซนไทน์ชุดใหม่บุกฮังการีและฮารามในปี 1162 ^[102]

หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิไบแซนไทน์ในตอนต้นของศตวรรษที่ 13 สไตล์โรมิโอกลายเป็นแฟชั่นในบานาต: ทั้งสถานที่ฝังศพของขอบฟ้าที่สองของแม่น้ำดานูบตอนใต้และเหรียญที่สร้างเสร็จในกรุงคอนสแตนติโนเปิลหายไป ^[103]ในทำนองเดียวกัน องค์ประกอบของงานศพของ Bijelo Brdo ตระการตาไม่ได้สืบย้อนไปถึง 1200 ^[104]การฝังศพของ "ขอบฟ้าแห่งการฝังศพปลาย Arpadian" ไม่เห็นอาวุธหรือการถวายอาหาร ^[104]แทนที่พวกเขา เราพบเข็มขัดอันวิจิตร แหวนนิ้วประดับด้วยดอกลิลลี่หรือไม้กางเขนคู่ ซึ่งได้กลายเป็นสัญลักษณ์สำคัญของสถานะทางสังคมทั้งในที่ราบและบนภูเขา ^[104]สุสานสมัยศตวรรษที่ 13 หลายแห่ง โดยเฉพาะสุสานของTiszasziget , Timișoara , VršacและReșițaเริ่มปรากฏตัวในสถานที่ที่ไม่เคยมีคนอาศัยอยู่มาก่อน ^[105]

ซากปรักหักพังของอาราม Benedictine ในเมืองArač (ปัจจุบันคือเมือง Novi Bečej ประเทศเซอร์เบีย)

ในเวลาเดียวกัน หน่วยบริหารใหม่ปรากฏในแหล่งประวัติศาสตร์: มีการ กล่าวถึง คณะกรรมการ Temesเป็นครั้งแรกในปี 1172, ของKrassóในปี 1200, ของ Keveในปี 1201 หรือ 1238 และของAradในปี 1214 ^{[106] [107}อาณาเขตระหว่างแม่น้ำ Cerna ซึ่งเป็นสาขาทางซ้ายของแม่น้ำดานูบและภูเขา Almăj ถูกรวมเข้ากับBanat แห่ง Severinซึ่งเป็นจังหวัดชายแดนของอาณาจักรฮังการีในทศวรรษที่ 1230 ^{[84] [ 108]}ป้อมปราการของ Cenad และ Haram ถูกสร้างขึ้นใหม่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 13 ^[109]เป็นที่ทราบกันว่าMargheritaน้องสาวของแอนดรูว์ที่ 2 แห่งฮังการีและภรรยาม่ายของจักรพรรดิไบแซนไทน์ไอแซกที่ 2 อันเจโลบริหารงานป้องกันของอิลิเดียและโควินในปี ค.ศ. 1223 [ ^95]การวิจัยทางโบราณคดีได้แสดงให้เห็นว่าครั้งหนึ่งเคยมีป้อมปราการบนเนินเขาในอิลิเดีย ^[110]นักประวัติศาสตร์ ดูมีตรู เชอิคู ระบุว่าป้อมปราการแห่งอิลิเดียเป็นหลักฐานของกระบวนการดูดกลืนอำนาจของฮังการีเหนือชาววัลลาเชียนในตอนต้นของศตวรรษที่ 13 โดยกฎเกณฑ์ของราชวงศ์ในศตวรรษต่อมาหมายถึงชุมชนที่มีชาติพันธุ์เดียวกันตั้งรกราก กลุ่มในภูมิภาคอิลิเดีย ^[111]

มีการบันทึกการมีอยู่ของอารามใหม่ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 13 ^[112]เบเนดิกตินเป็นเจ้าของวัดในArač , Bulci , Chelmac , FrumușeniและŞemlacu Mare ; ชาวซิสเตอร์เรียนมีอารามของตนเองในIgriș; ศีล ตั้งสำนักงาน ใหญ่ในGătaia ; ในที่สุดพระภิกษุที่ไม่รู้จักก็ตั้งรกรากในBodrogu Vechi , Bodrogu NouและPordeanu ^[112]นอกจากนี้ยังมีอารามออร์โธดอกซ์สองแห่งตามลำดับที่ใช้งานในKusić และPartoş ^[113]

การกล่าวถึงกลุ่ม Pecenegian ครั้งแรกในพื้นที่นั้นมีอายุย้อนไปถึงปี 1230 ^[114]ในปีนั้นเบลา พระราชโอรสของกษัตริย์แอนดรูว์ที่ 2 แห่งฮังการีอ้างสิทธิ์ในหมู่บ้านของชาวเพซีเนเจียน ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับเมืองอีกรีș ซึ่งบิดาของเขาได้มอบให้แก่ชาวฮิสปันนิโคลัส ซิก. ^{[114] [115]}เห็นได้ชัดว่าชาว Pecenegians ได้ก่อตั้งตัวเองที่นั่นก่อนหน้านี้มาก แต่สถานการณ์โดยรอบการมาถึงของพวกเขายังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด ^{[114] [116]} Pecinișcaหุบเขา Peceneaga (Bistra Mărului) และชื่ออื่นที่คล้ายคลึงกันระบุว่ากลุ่มชาติพันธุ์ที่เป็นปัญหาก็มีอยู่ในที่อื่นเช่นกัน ^[117] เบลาที่ 4 แห่งฮังการีมอบให้แก่คู มันซึ่งชาวมองโกลพ่ายแพ้ในสเตปป์ปอนติก เพื่อไปตั้งรกรากในที่ราบลุ่มของฮังการีในปี ค.ศ. 1237 ^[118]อย่างไรก็ตาม ไม่นานข้อพิพาทก็เกิดขึ้นระหว่างคนเร่ร่อนและผู้ตั้งถิ่นฐาน โดยชาวบ้านกล่าวหาว่าผู้มาใหม่ร่วมมือกับผู้รุกรานชาวเอเชีย ^[118]หลังจากที่ผู้นำสูงสุดของ Cumans, Köten ถูกลอบสังหารใกล้Pestในปี 1241 พวกเขาออกจากฮังการีและตั้งรกรากในบัลแกเรีย ^{[119] [120]}

การรุกรานของชาวมองโกลและผลที่ตามมา (1241-1316)

การรุกรานของมองโกลในฮังการีค.ศ. 1241-1242 ภาพจำลองจากChronica Picta

โบสถ์ที่มีหอกจากปลายศตวรรษที่ 13 ในKiszomborประเทศฮังการี

ชาวมองโกลทำการรณรงค์การรุกรานครั้งใหญ่ในฮังการีในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1241 ^[118] Ruggero di Pugliaนักบวชที่ทำงานอยู่ในเนเปิลส์ได้ให้คำอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับการบุกรุกของพวกเขา ^[121]เขาหนีจากออราเดียไปยังซีนาด แต่ในขณะเดียวกัน กองทัพมองโกลก็เข้ายึดเมืองและทำลายเมืองนั้น ^[122]ผู้โจมตียังจับ Igriș Abbey และปล้นอาณาเขตใกล้เคียง ^{[108] [123]}ชาวมองโกลถอนตัวออกจากฮังการีในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1242 หลังจากโหมกระหน่ำในหลายพื้นที่เป็นเวลาหลายเดือน ^[19]

ตามคำบอกของนักประวัติศาสตร์ György Györffy ประมาณ 50-80% ของการตั้งถิ่นฐานในที่ราบลุ่ม Banat ถูกทอดทิ้งระหว่างการรุกรานของมองโกล ^[124]การอ้างอิงนี้นำมาจากพระราชกฤษฎีกา 1232 ซึ่งระบุการตั้งถิ่นฐาน 19-20 แห่งในพื้นที่ ซึ่งมีเพียงสี่รายการเท่านั้นที่ปรากฏในเอกสารหลังจากการรุกรานของชาวมองโกล ^[124]การวิจัยทางโบราณคดียังชี้ให้เห็นว่าสุสานหลายแห่งหยุดอยู่ในกลางศตวรรษที่ 13 แม้ว่าสถานที่ฝังศพใหม่ในศูนย์อื่น ๆ จะได้รับการบันทึกให้เปิดในช่วงเวลาเดียวกัน ^[113]ป้อมปราการของราชวงศ์ส่วนใหญ่ซึ่งเดิมสร้างด้วยดินและไม้ พังทลายลงและถูกแทนที่ด้วยโครงสร้างหิน ^[125]Érdsomlyó ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ Vršac ถูกกล่าวถึงครั้งแรกในปี 1255 ในขณะที่ Caransebeș ในปี 1290 ^[109] Orșova และTimișoaraสามารถพัฒนาได้ตลอดเวลาและกลายเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ ^[126]พ่อค้าแห่งสาธารณรัฐเจนัวที่ส่งสินค้าจากทะเลดำไปยังบูดาเคยเดินทางระหว่างสองนิคม ตามที่รายงานโดยเอกสารของราชวงศ์จากปี 1279 ^[126]

Béla IV เกลี้ยกล่อมให้ Cumans จำนวนมากกลับสู่อาณาจักรของเขาในปี 1246 ด้วยผลลัพธ์ที่พวกเขาตั้งรกรากในดินแดนของราชวงศ์บนที่ราบอันยิ่งใหญ่ของฮังการี ^[127]ชาว Cumans มีสถานะเป็นอิสระ แต่ต้องเคารพสิทธิในทรัพย์สินของขุนนาง Magyarและคริสตจักร ^[127]ให้แน่ชัด ชนเผ่าคูมาเนสองเผ่าตั้งรกรากอยู่ในบานาต ได้แก่ บอร์ชอลและคูร์ ^{[128] [129]}หลุมฝังศพที่มีคบเพลิงและสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ในศตวรรษที่ 13 จากสเตปป์ปอนติคถูกขุดขึ้นในTomaševacและBotoš ^[130]คำพ้องความหมายย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่สิบสี่ เช่น Kunfalva ("หมู่บ้านชาว Cumans" ในภาษาฮังการี) ในเขต Csanád และแม่น้ำ Buhui เน้นย้ำถึงการมีอยู่ของกลุ่มชาติพันธุ์ที่เป็นปัญหาหรือชาวตุรกีอื่นๆ ชนเผ่าที่พูด ^[131]ชาวคูมันเปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์ แต่การยอมรับความเชื่อใหม่นั้นแทบจะไม่รู้สึกเลยเป็นเวลาเกือบศตวรรษ ^[132]

เบลาที่ 4 แบ่งอาณาจักรกับพระโอรสและทายาทสตีเฟนที่ 5ในปี 1262 ^[133]ฝ่ายหลังซึ่งรับตำแหน่ง "กษัตริย์ที่อายุน้อยที่สุด" และ "ลอร์ดแห่งคูมาน" ได้รับดินแดนทางตะวันออกของแม่น้ำดานูบ ราชอาณาจักรรวมตัวกันอีกครั้งเมื่อเบลาที่ 4 เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1270 ^{[134] ฮังการี}ตกอยู่ในความโกลาหลระหว่างรัชสมัยของลูกชายของสตีเฟนที่ 5 ลาดิสลอสที่สี่ซึ่งรับช่วงต่อจากบิดาเมื่ออายุได้สิบขวบในปี ค.ศ. 1272 ; ประกาศอายุ Ladislao ในปี ค.ศ. 1277 ^[135]ฟิลิปที่ 3 พระสังฆราชแห่ง Fermoได้ชักชวนให้เขาทำสัญญาโดยมุ่งเป้าไปที่การบังคับ Cumans ให้ละทิ้งประเพณีนอกรีตและดำเนินชีวิตที่มั่นคง^[136]ชาว Cumans ลุกขึ้นในปี 1280 และเมื่อเห็นสถานการณ์พวกเขาก็ตัดสินใจออกจากฮังการี ^[137]แม้ว่ากองทัพหลวงจะเอาชนะพวกเขาในปี ค.ศ. 1280 หรือ 1282 ใกล้ทะเลสาบโฮด ใกล้โฮ ดเมซวาซาเร ลีและทางตะวันออกของทิสซา ชนเผ่าบอร์ชอลแห่งเทเมสเคาน์ตี้และเพื่อนบ้านที่ไม่รู้จักชื่อสามารถหลบหนีออกจากอาณาจักรได้ ^[138]

ขุนนางและขุนนางส่วนใหญ่ปฏิเสธที่จะเชื่อฟังพระมหากษัตริย์ในช่วงปลายทศวรรษ 1280 ^[139] แม้ว่า แอนดรูว์ที่ 3ผู้สืบทอดตำแหน่งของลาดิสลอสจะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ปกครองที่ถูกต้องตามกฎหมายในปี ค.ศ. 1290 มหาเศรษฐีที่มีอำนาจมากกว่าที่เรียกว่าผู้มีอำนาจปกครองอาณาเขตอันกว้างใหญ่ของตนโดยไม่ขึ้นกับผู้มีอำนาจส่วนกลาง ^[140]หลังจากการตายของแอนดรูว์ที่ 3 ในปี 1301 ไม่มีผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์พยายามรักษาตำแหน่งของตนให้คงที่เป็นเวลาหลายปี ^[141]การใช้ประโยชน์จากอนาธิปไตยLadislao Kán voivode of Transylvania ขยายอำนาจของเขาในตอนต้นของศตวรรษที่สิบสี่โดยการพิชิตอาณาเขตของหัวหน้าบาทหลวงแห่ง KalocsaในคณะกรรมการKrassó ^[142]สมาชิกของตระกูลCsanád ธีโอดอร์ เวจเตฮี ได้ร่วมมือกับไมเคิล อาเซนที่ 3 แห่งบัลแกเรียและควบคุมอาณาเขตระหว่างทิมิș และแม่น้ำดานูบตอนล่างได้อย่างปลอดภัย ^{[142] [143]} พระเจ้าชาร์ลที่ 1 แห่งฮังการีซึ่งได้รับตำแหน่งเป็นกษัตริย์ในปี ค.ศ. 1310 พิชิตเมืองเวจเตหิราวปี ค.ศ. 1315 แต่โอรสของราชวงศ์หลังถูกบังคับให้สละป้อมปราการในเมฮาเดียมากกว่าหกปีต่อมา ^{[143] [144]}

วงเล็บ Angevin (1316-1395)

Charles I ย้ายศาลของเขาไปที่ Timișoara ในต้นปี 1315 และเสริมความแข็งแกร่งให้กับศาล ^{[144] [145] [146]}โครงการก่อสร้างแสดงให้เห็นว่าในปี พ.ศ. 1323 คิดว่าจะพระราชทานชีวิตให้กับที่ประทับใหม่ในเมือง แต่สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะไม่ต้องการเพิ่มความสำคัญของที่ตั้ง ไกลพอจากใจกลางฮังการี ^{[147] [148]}ในรัชสมัยของพระเจ้าชาร์ลที่ 1 มีการสร้างป้อมปราการหินใหม่ (นึกถึงJdioara , Şemlacu MareและOrșova ); นี้เชื่อกันว่าเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งอย่างต่อเนื่องของผู้ปกครองกับBasarab I แห่ง Wallachia ^[149]เมื่ออ้างอิงถึงบริษัททางศาสนา นักบวชฟรานซิสกันตั้งรกรากอยู่ในลิโปวา โอโรวา และสถานที่อื่นๆ ชาวโดมินิกันในทิมิชัวอารา และพอลลีนส์ในกาตายาก่อนกลางศตวรรษที่สิบสี่ ^[150] ชาวฟรานซิสกันส่งเสริม สถาปัตยกรรมแบบโกธิกรุ่นง่าย ๆ ที่แพร่หลายในส่วนที่เหลือของทวีป ^[151]เสาหลักที่ขุดใน Berzovia แนะนำว่าสร้างโบสถ์แบบโกธิกในหมู่บ้านราวปี 1350 ^[152]

เทคนิคทางการเกษตรของศตวรรษที่สิบสี่เป็นที่รู้จักจากแหล่งที่มา: มีการกล่าวถึงชุดไถที่ปฏิสนธิเป็นครั้งแรกในปี 1323 ^[153]หลักฐานทางโบราณคดีของเกือกม้าสามารถสืบย้อนไปถึงศตวรรษเดียวกัน ^[154]การอ้างอิงถึงความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับการแสดงม้าและวัวบ่อยครั้งยืนยันถึงความสำคัญของร่างสัตว์ในเศรษฐกิจท้องถิ่น ^[154]ตามหลักฐานทางโบราณคดีที่ค้นพบใน Remetea เนื้อหมูเป็นเนื้อสัตว์หลักในอาหารของชาวนา ^[155]ผู้คนจำนวนมากในยุคกลางของบานาตประกอบอาชีพการประมงและการล่าสัตว์สำหรับสัตว์ต่างๆ เช่น หมูป่า กวางออโรชบีเว่อร์มาร์ เทนและอัตรา ; ขุนนางท้องถิ่นฝึกเหยี่ยว ^[16]

คณะกรรมการใน Banat และดินแดนใกล้เคียงประมาณ 1370

ไร่องุ่นมีอยู่ในCiortea , Banatska Subotica และ Recaș ในขณะที่โรงผลิตน้ำดำเนินการไปตามแม่น้ำ Nera, Caraș, Bârzava และ Pogăniș ^[157]โรงสีให้รายได้มหาศาลแก่บรรดาขุนนาง ในขณะที่ชาวนาทำการบดเมล็ดข้าวที่นั่น ^[158]ครอบครัวฮิมฟีได้รับรายได้ปีละ 5.5 ฟลอรินจากโรงสีในศักดินาที่ตั้งอยู่ในเมืองเรเมเทีย ^[158]ในปี 1372 หลุยส์ที่ 1 ทรงปกครองว่าชาวนาตามแนวทิมิควรทำงานที่โรงสีหลวง ^[159]เหมืองเหล็กในเทือกเขา Dognecea เป็นของพระมหากษัตริย์ ^[98]งานแสดงสินค้าระดับภูมิภาคจัดขึ้นที่ " Bodugazonfalwa " (ใกล้ Cenad), Semlac, Veliko Središte และหมู่บ้านอื่น ๆ ที่กล่าวถึงในแผนที่ราชวงศ์ศตวรรษที่ 14 ^{[160] [161]} Timișoara และ Lipova เป็นที่ยอมรับในยุคกลางตอนปลายว่าเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดใน Banat ^[162]

บรรดาขุนนางในท้องถิ่นเคยเชิญ "แขกชาวอาณานิคม" มาที่ที่ดินของตน โดยให้ยกเว้นภาษีเป็นเวลาสามปีและสิทธิในการเคลื่อนไหวอย่างเสรี ^[163]ชาว ฮิสแปนิก คูมาโน คอนดัมรวมตัวชาวนาใน เบบา เว เชและ " ฮาลาซมอร์ตวา " (ใกล้เซนตา เซอร์เบีย) ในปี ค.ศ. 1321 ในขณะที่เทเลกดีได้กระตุ้นให้ "แขกที่เข้ามาตั้งถิ่นฐาน" ตั้งถิ่นฐานในหมู่บ้านทั้งห้าในปี ค.ศ. 1337 ^[163]บุคคลที่มีชื่อเสียงเช่น กัน ย้ายไปอยู่ที่บานาตในช่วงศตวรรษที่ 14 ^[164]Ladislao Jánki อัครสังฆราชแห่ง Kalocsa ได้ทำการเจรจากับ Voivode ชื่อ Bogdan ลูกชายของ Mikola ในนามของ King Charles ในระหว่างการเดินทางของขุนนางและผู้ติดตามของเขา "ผ่านประเทศของเขา" (เซอร์เบียหรือ Wallachia) ในฮังการีระหว่างฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1334 และฤดูร้อนปี ค.ศ. 1335 ^{[164] [165]}บุตรชายของชาร์ลที่ 1 หลุยส์ที่ 1 แห่งฮังการีได้มอบหมู่บ้านมากกว่าสิบแห่งใกล้แม่น้ำคูราฏิชาให้แก่บุตรชายหกคนของลอร์ดวัลเลเชียน ผู้ซึ่งได้ "ละทิ้งทรัพย์สินทั้งหมดและ ดี "ในบ้านเกิดของพวกเขาหลังจากความขัดแย้งระหว่างกษัตริย์ฮังการีและNicholas Alexander of Wallachia . ^{[166] [167]}

เอกสารพระราชกรณียกิจจากศตวรรษที่ 14 ยืนยันว่าชาววัลเลเชียนยังคงมีอยู่ในบานาตเหมือนแต่ก่อน ^[168] ชื่อพ้อง เสียงที่มีการบันทึกครั้งแรกของแหล่งกำเนิดโรมาเนียCaprewar da Căprioaraปรากฏในรายชื่อศักดินาในมือของ Telegdi ในเขต Arad ในปี 1337 ^[169]ภายในสิ้นศตวรรษ หนึ่งโหลอำเภอที่มี Wallachian ส่วนใหญ่ถูกกล่าวถึงใน Banat ^{[147] [170] [หมายเหตุ 3]}ผู้นำท้องถิ่นของ Wallachians ผู้ซึ่งชอบชื่อknjazหรือ voivodes ถูกกล่าวถึงราว 1350 ^[147]ฐานที่มั่นและโบสถ์ออร์โธดอกซ์ซึ่งสร้างขึ้นในศตวรรษที่สิบสี่ไม่เพียงแต่ได้รับการจัดทำเป็นเอกสารเท่านั้น แต่ยังได้รับการบันทึกโดยนักโบราณคดีในบางกรณีด้วย ^[171]ในReșițaมีการสร้างหอคอยที่เหมาะสมบนเนินเขา ในขณะที่ Berzovia คฤหาสน์ไม้ถูกสร้างขึ้นบนเนินเขาใกล้แม่น้ำ Bârzava ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษ ^[172]แหล่งที่เป็นลายลักษณ์อักษรไม่เปิดเผยว่าฝ่ายอธิการออร์โธดอกซ์ใดมีเขตอำนาจเหนือวัดนิกายออร์โธดอกซ์ในบานาต ^[173]

ชาววัลลา เชียนออร์โธดอกซ์ได้รับการยกเว้นไม่ให้จ่ายส่วนสิบซึ่งเป็นภาษีที่ชาวนาคาทอลิกทุกคนต้องชำระให้กับศาสนจักร ^[174]ในปี ค.ศ. 1328 สมเด็จพระสันตะปาปายอห์นที่ XXII ตรัสว่าการจ่ายส่วนสิบเป็นอุปสรรคสำคัญประการหนึ่งในการกลับใจใหม่ของชาวคาทอลิกที่ไม่ใช่ (รวมทั้ง Cumans และ Wallachians) ในฮังการี ^[175] ชาววัลลา เชียนจ่ายภาษีพิเศษในรูปแบบquinquagesima (หรือ "อายุห้าสิบ") จากแกะ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการเลี้ยงแกะเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจหลักของกลุ่มชาติพันธุ์ที่พิจารณา ^{[176] [177]}

ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นกับ Wallachian knjaz กลับกลายเป็นวิธีปฏิบัติที่อธิบายไว้อย่างดีแม้ในจดหมายเหตุของราชวงศ์ ^[178]ในปี 1333 คนใช้ของ Paul Magyar ผู้สูงศักดิ์และ knjaz Bratan ได้ร่วมกันบุกเข้ายึดครองดินแดนของ Himffy ในRemetea-Poganici ; ใน 1357 สาม Wallachian knjaz ฟ้อง Giovanni Besenyő ผู้สูงศักดิ์สองคนที่ตั้งอยู่บนต้นน้ำลำธารของ Karaš ใน 1357 โดยอ้างว่า Charles I แห่งฮังการีได้มอบหมายให้พวกเขาด้วยตัวเอง ในปี 1364 ผู้สูงศักดิ์ Andrea Torma กล่าวหา Knjaz Demetrius แห่ง Comyan ว่าได้ทำลายป้อมปราการของเขาใน « Zlawotynch » ใกล้กับGătaiaปัจจุบัน ^{[179] [180]}นักประวัติศาสตร์ Ion-Aurel Pop ระบุว่า การกระทำรุนแรงเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความพยายามของขุนนาง Wallachian ในการปกป้องสิทธิ์ในทรัพย์สินโบราณของพวกเขาจากชนชั้นสูงในฮังการี ^[181]นักประวัติศาสตร์ István Petrovics เขียนว่าวิถีชีวิตอภิบาลของชาว Wallachians ซึ่งเป็นผู้มาใหม่ที่ Banat ทำให้เกิดความขัดแย้งกับเพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่มากขึ้น ^[182]

พระเจ้าหลุยส์ที่ 1 แห่งฮังการี ซึ่งพยายามหลายครั้งที่จะขยายอำนาจเหนือวัลลาเคียและบัลแกเรีย ถือว่าภูมิภาคบานาตทางใต้เป็นพื้นที่ทางทหารเชิงยุทธศาสตร์ ^{[183] ​​[184]}เขายืนยันสิทธิพิเศษของชาว Pecenegians ที่อาศัยอยู่ในเขต Csanád โดยระบุว่าพวกเขามี "หน้าที่ให้ยืมอาวุธตามประเพณีโบราณ" ซึ่งหมายความว่าพวกเขายังคงมีภาระผูกพันในการเกณฑ์ทหาร ในนามของอาณาจักรมายาร์ ^[185]หลังจากการพิชิตบัลแกเรียของ Vidin ในปี ค.ศ. 1365 หลุยส์ที่ 1 ตัดสินใจเปลี่ยนประชากรออร์โธดอกซ์ในท้องถิ่นให้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ^[186]John of Küküllő นักประวัติศาสตร์ของเขายังเป็นพยานด้วยว่าหลุยส์ที่ 1 สั่งให้ขุนนางและพลเมืองของเคาน์ตี Keve และ Krassó รวบรวม "นักบวชสลาฟในท้องถิ่นพร้อมกับลูกๆ ของพวกเขา ภรรยาและทรัพย์สินทั้งหมดของพวกเขา" เพื่อที่จะให้บัพติศมาพวกเขาอีกครั้งตาม พิธีกรรมคาทอลิก ^{[184] [186]}ตามพระราชกฤษฎีกาที่ออกในปี ค.ศ. 1428 หลุยส์ที่ 1 ได้ออกกฤษฎีกาเพิ่มเติมว่ามีเพียงขุนนางคาทอลิกเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของที่ดินในภูมิภาคการันเซเบș ^[187]

ภัยคุกคามออตโตมัน (1395-1526)

Filippo Scolari , Ispanจากคณะกรรมการ Temes และอีกหกคนในตอนต้นของศตวรรษที่ 15 (ภาพเฟรสโกโดยAndrea del Castagno )

หอคอยศตวรรษที่ 15 ในVršacเซอร์เบีย

สุลต่าน บาเยซิด ที่ 1 แห่งออตโตมันได้รับชัยชนะเหนือ กองทัพร่วมของทหารจากฮังการี วัลลาเชีย และครูเซดยุโรปตะวันตก ใน ยุทธการนิโคโปลิสเมื่อวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 1396 ^[188]หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ลี้ภัยหลายพันคนเดินทางมาจากบัลแกเรียในบานาตและตั้งรกรากใน ภูมิภาคลิโปวา ^[168] ซิ กิสมันด์แห่งลักเซมเบิร์กซึ่งเป็นกษัตริย์แห่งฮังการีตั้งแต่ ค.ศ. 1387 ได้จัดงานไดเอทในทิมิชัวอาราในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1397 เพื่อเพิ่มการป้องกัน Magyar ต่ออันตรายที่เพิ่มขึ้นจากจักรวรรดิออตโตมัน ^[189]พระราชกฤษฎีกาที่สภาผู้แทนราษฎรกำหนดให้ขุนนางทุกคนต้องจัดให้มีนักธนูสำหรับชาวนาทุกคนที่ประจำการอยู่ในทรัพย์สินของเขา ^[190]

ซิกิ สมุนด์แต่งตั้งฟิลิปโป ส โคลารี ชาวอิตาลี เป็น หัวหน้าคณะกรรมการ Temes และหน่วยงานบริหารอื่นๆ อีกหกหน่วยทางตะวันออกเฉียงใต้ของฮังการีในปี ค.ศ. 1404 ^{[190] [191]} Temesian Ispansยังคงยึดปราสาทและอาณาเขตของราชวงศ์ที่ผนวกเข้ากับพวกเขาในคณะกรรมการของตน ^[192]สโคลารีสร้างและเสริมความแข็งแกร่งให้กับป้อมปราการ และสร้างป้อมปราการใหม่สิบสี่แห่งตามแม่น้ำดานูบ ^{[193] [194]} Sigismund ได้รับที่ดินขนาดใหญ่ (รวมทั้ง Bečkerek และ Vršac ใน Banat) ในปี ค.ศ. 1411 กับStephen III Lazaro เผด็จการเซอร์เบียมุ่งเป้าไปที่การเสริมสร้างความจงรักภักดีของเขา ^[195]การเสียชีวิตของสโคลารีในปี ค.ศ. 1426 ทำให้การบริหารร่วมกันของคณะกรรมการภาคใต้ทั้งเจ็ดสิ้นสุดลง ^[196] Lazarevic ก็เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1427 และการปกครองของเขาในฮังการีก็ตกไปอยู่ในมือของĐurađ Brankovićเผด็จการคนใหม่ของเซอร์เบีย ^[194]

เอกสารของชาวออตโตมันจากปี 1570 กล่าวถึงอารามออร์โธดอกซ์เจ็ดแห่งในเขตบานาตที่มีภูเขา ^[197]การดำรงอยู่ของพวกเขาสี่คน ซึ่งตั้งอยู่ใน Kusić และBaziașและใกล้แม่น้ำ Mraconia และ Sirinia ก็ได้รับการยืนยันจากหลักฐานทางโบราณคดีเช่นกัน ^[198]แผนผังสามส่วนอย่างง่ายของโบสถ์ (ซึ่งปรากฏในเซอร์เบียในศตวรรษที่ 14 และแพร่หลายในวัลลาเคียด้วย) แสดงให้เห็นว่าสร้างขึ้นเมื่อราวปี ค.ศ. 1400 ^[199]

ซิกิสมุนด์มอบทรัพย์สินของราชวงศ์ทั้งหมดในบานาตและบานาตแห่งเซเวรินแก่อัศวินเต็มตัวในปี ค.ศ. 1429 ^[20]คำสั่งอัศวินประเมินค่าใช้จ่ายในการป้องกันอยู่ที่ประมาณ 315,000 ฟลอรินทองคำต่อปี ^[20]เพื่อให้เป็นไปตามต้นทุน แหล่งรายได้ที่สำคัญได้รับ รวมทั้งรายได้ที่แท้จริงของเหรียญกษาปณ์ ทรานซิลวาเนียสอง ใบ รายได้จากภาษีที่จ่ายโดย Jász ( ชาวอิหร่าน ) โดยพวก Cumans เป็นเวลาสองปีและ "ที่ห้า" ที่รวบรวมไว้ใน Wallachians เป็นเวลาสามปี ^{อย่างไรก็ตาม [20]}พวกออตโตมานเอาชนะพวกเต็มตัวในปี ค.ศ. 1432 และบังคับให้พวกเขาออกจากบานาต ^(200]

Giovanni Hunyadiและ Nicola Újlaki ซึ่งอยู่ในทรานซิลเวเนียและเคาน ต์ ชาวซิซิลีได้รับการแต่งตั้งร่วมกันให้ดำรง ตำแหน่งคณะกรรมการของสเปนแห่ง Temes , Arad, Csanád, Keve และ Krassó ในปี ค.ศ. 1441 จึงได้เข้าร่วมในการบริหารของ Banat ส่วนใหญ่อีกครั้ง ^[191] Hunyadi ยกระดับ Wallachian knjaz อย่างน้อยห้าคนให้อยู่ในตำแหน่งขุนนางในคณะกรรมการ Temes หลังจากที่ฮังการีไดเอทแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้ว่าการราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1446 ^[201]สถานะใหม่ของ knjaz ในท้องถิ่นไม่ส่งผลต่อตำแหน่งของชาว Wallachian อยู่ในศักดินาเหล่านั้น โดยแท้จริงแล้วได้รักษาเสรีภาพของตน รวมทั้งสิทธิที่จะถูกตัดสินโดยคณะลูกขุนที่มาจากการเลือกตั้ง ^(202] ลาดิสเลาที่ 5 แห่งฮังการีจำนองสำนักงานTemes ของสเปน เช่นเดียวกับป้อมปราการและอาณาเขตทั้งหมดที่ผนวกเข้ากับมัน ที่ Hunyadi ในปี 1455 ^[203]

การบริหารชายแดนทางใต้ได้รับการปฏิรูปใหม่ในช่วงรัชสมัยของมัทธีอัส คอ ร์วินัส บุตรชายของฮุนยา ดี ^[204]นอกจากนี้ เขายังได้รับตำแหน่งใหม่เป็น "กัปตันแม่ทัพแห่งภูมิภาคทางใต้" ให้กับเขตIspanแห่ง Temes โดยมอบหมายให้เขาปกป้องปราสาทของราชวงศ์ทั้งหมดที่ชายแดนจากเบลเกรดถึง Turnu Severin ในปี ค.ศ. 1479 ^{[204] ]}เจ้าหน้าที่คนใหม่ยังได้รับอนุญาตให้เก็บภาษีราชวงศ์ทั้งหมดในมณฑลทางใต้ ^[204]ปาล คินิซซี ชาวฮิสแป นิก จากเทเมส และแคว้นทรานซิลเวเนีย สเตฟาโน บาโธ รีรวมกำลังของพวกเขาด้วยความหวังว่าจะขับไล่ผู้บุกรุกออตโตมันออกจากทรานซิลเวเนียในปี ค.ศ. 1479 ^[205]

เมื่อต้องเผชิญกับการรุกรานของอาณาจักร Osmanicโครงสร้างการตั้งถิ่นฐานของ Banat มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญตั้งแต่ต้นศตวรรษที่สิบห้า ^{ที่ Cseri}โดเมนใน Temes เคาน์ตี้รวมการตั้งถิ่นฐานมากกว่าเจ็ดสิบที่อาศัยอยู่โดยชาวฮังการีหรือชาว Wallachian ในช่วงต้นศตวรรษที่ 15 แต่มากกว่าห้าในเจ็ดถูกทอดทิ้งในทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 16 ^[207]จากการตั้งถิ่นฐาน 168 แห่งซึ่งมีบันทึกของวัดคาทอลิกในศตวรรษที่สิบสี่ มีเพียง 115 แห่งเท่านั้นที่รอดชีวิตจนถึงกลางศตวรรษที่สิบหก ^[208]หมู่บ้านที่รอดตายส่วนใหญ่เป็นที่อยู่อาศัยของชาวเซิ ร์บมาถึงภาคใต้ในช่วงคลื่นอพยพห้าครั้งในรัชสมัยของ Sigismondo และ Mattia Corvinus ^{พวกเขาตั้งรกรากอยู่ในที่ราบของคณะกรรมการแห่ง Keve , Krassó} , Temes และ Torontalx ซึ่งชาวนาคาทอลิกเคยอาศัยอยู่เมื่อร้อยปีก่อน ^[194]ระหว่างการปกครองของคอร์วิน ชาวนาเซอร์เบียส่วนใหญ่หลายพันคนได้รับสถานะวอยนิก ("นักรบ") ^[204]สิ่งนี้ทำให้พวกเขาได้รับการยกเว้นภาษี แม้จะต้องไปรับราชการทหารที่ชายแดน ^[204]

Paul Kinizsi เป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนหลักของLadislaus กษัตริย์แห่งโบฮีเมียแต่งตั้งผู้ปกครองของฮังการีหลังจาก Corvin เสียชีวิตในปี 1490 ^[211]พวกออตโตมานบุกโจมตีทางใต้ของฮังการีอย่างต่อเนื่องในปีต่อ ๆ มา แต่ล้มเหลวในการพิชิตป้อมปราการที่สำคัญ ^[212]บูดาและอิสตันบูลลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพในปี ค.ศ. 1503 ต่อมาต่ออายุในปี ค.ศ. 1510 และ ค.ศ. 1511 ^[213]

หลังจากสุลต่านออตโตมันองค์ใหม่เซลิมที่ 2ได้ยั่วยุให้เกิดสงครามครั้งใหม่กับฮังการีในปี ค.ศ. 1512 สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ Xได้อนุมัติให้ทา มาส บาโก ซอัครสังฆราชแห่งเอสซ์เตอร์กอมประกาศสงครามครูเสดกับพวกออตโตมัน และบาคอซได้แต่งตั้งทหารซิซิลีGyörgy Dózsaผู้บัญชาการกองทัพสงครามครูเสดเมื่อวันที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1514 ^{[ 214]}หลังจากที่ชาวนาปฏิเสธที่จะจ่ายภาษีและเริ่มขโมยทรัพย์สินของขุนนาง , Ladislao สั่งให้พวกเขาวางแขนลง ^[214]ดอซซาไม่ได้สั่งให้ทหารปฏิบัติตามคำสั่งของกษัตริย์และเอาชนะกองทัพร่วมซึ่งประกอบด้วยสตีเฟนที่ 7 บาโธรี, ฮิส ปานแห่งเทเมส และนิโคลัส ชากี บิชอปแห่งชานาด ในเมืองอาปาทฟัลวาเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม ^[214]ดอซซาถึงกับจับตัวอธิการและแทงเขา ^[215]ชาวนาบุกเมืองลิโปวาและโออิโมș และล้อมเมืองทิมิชัวรา ^[215] Giovanni Zápolya , Voivode แห่ง Transylvania รีบเข้ามาช่วย Báthory ผู้ซึ่งพยายามป้องกันไม่ให้เมืองล่มสลาย ^[216] Zápolya เอาชนะชาวนาในวันที่ 15 กรกฏาคมและจับ Dózsa ซึ่งถูกทรมานและถูกประหารชีวิตในที่สุด ^[217]

จุดเปลี่ยนที่เด็ดขาดสำหรับชะตากรรมของฮังการี รวมทั้งของ Banat เกิดขึ้นในปี 1526 ^[218]ในปีนั้น วันที่ 29 สิงหาคม การต่อสู้ของ Mohács เกิดขึ้น ทางใต้ของบูดาเปสต์ ซึ่งเห็น Ottomans ฝ่ายตรงข้ามนำโดยSuleiman Iและอาณาจักรมายาร์นำโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 2 ^[218]หลังจากการต่อสู้นองเลือด ชาวออตโตมานสามารถทำคะแนนชัยชนะอย่างเด็ดขาด ซึ่งทำให้นายใหม่มีฐานสำหรับการโจมตีที่จะส่งไปยังยุโรปกลางและตะวันออก ^[218]นับจากนั้นเป็นต้นมา Banat ก็เลิกเป็นส่วนหนึ่งของฮังการีซึ่งสูญเสียเอกราชและเตรียมที่จะใช้ชีวิตในยุคประวัติศาสตร์ใหม่ภายใต้การควบคุมของอิสตันบูล ^[218]

บันทึก

อธิบาย

บรรณานุกรม

บรรณานุกรม

แหล่งที่มาหลัก

• ทนายความนิรนามของ King Béla , Gesta Hungarorum , แปลโดย Martyn Rady และ László Veszprémy, CEU Press, 2010 , ISBN  978-963-9776-95-1
• ( EN ) Costantino Porfirogenito , De administrando imperio , แก้ไขโดย Gyula Moravcsik, แปลโดย Romillyi JH Jenkins, Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies, 1967 , ISBN  0-88402-021-5
• ( EN ) Giovanni Scilitze , A Synopsis of Byzantine History, 811-1057แปลโดย John Wortley, Cambridge University Press, 2010 , ISBN  978-0-521-76705-7
• Annales Regni Francorum (งานสมบูรณ์ )ที่ thelatinlibrary.com สืบค้นเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2564 .
• ( LA ) Regino di Prüm , Chronicon กับ Treverenst ต่อเนื่อง , 1978.

แหล่งรอง

• ( HU ) László Blazovich, Alföld; Bánátใน Gyula Kristó, Pál Engel และ Ferenc Makk, Korai magyar történeti lexikon (9-14. Század) [ สารานุกรมประวัติศาสตร์ฮังการีโบราณ (ศตวรรษที่ IX-XIV) ], Akadémiai Kiadó, 1994, หน้า 36, 78, ไอ 963-05-6722-9 .
• ( EN ) Florin Curta, Transylvania ประมาณ AD 1000ในยุโรปประมาณปี 1000 , Wydawn, 2001, pp. 141-165, ISBN  83-7181-211-6 .
• ( EN ) Florin Curta, Southeastern Europe in the Middle Ages, 500-1250 , Cambridge, Cambridge University Press, 2006, ISBN  978-0-511-81563-8 .
• ( DE ) Martin Eggers, Die südöstlichen Nachbarn des Karolingerreiches im 9. Jahrhundert [เพื่อนบ้านทางตะวันออกเฉียงใต้ของจักรวรรดิการอแล็งเฌียงในศตวรรษที่ 9 ) ใน Franz-Reiner Erkens, Karl der Groβe und das Erbe der Kulturen [ Charslemagne and the Heritage ] , Akademie Verlag, 2001, หน้า 159-168, ISBN  3-05-003581-1 .
• ( EN ) Pál Engel, The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526 , IB Tauris Publishers, 2001 , ISBN  1-86064-061-3
• ( HU ) Erwin Gáll, Az Erdélyi-medence, Partium és a Bánság 10-11. századi temetői [ สุสานแห่งศตวรรษที่ 10-11 จากลุ่มน้ำทรานซิลวาเนีย ที่ Partium และ Banat ], Szegedi Tudományegyetem Régészeti Tanszéke , Magyar Nemzeti Múzeum, Magyar Tudományos Akadémia Bölcsézóz783 -1983  .
• ( HU ) György Györffy, Az Árpád-kori Magyarország történeti földrajza, I: Abaújvár, Arad, Árva, Bács, Baranya, Bars, Békés, Bereg, Beszáterce , Bihars , Bodroges เล่มที่ 1: The Counties of Abaújvár, Arad, Árva, Bács, Baranya, Bars, Békés, Bereg, Beszterce, Bihar, Bodrog, Borsod, Brassó, Csanád และ Csongrád ], Akadémiai Kiadó, ISBN  963-05- 4200-5 .
• ( HU ) György Györffy, Az Árpád-kori Magyarország történeti földrajza, III: Heves, Hont, Hunyad, Keve, Kolozs, Komárom, Krassó, Kraszna, Küküllő megye Historicalg és Kunsologicalเล่มที่ 3: โดย Heves, Hont, Hunyad, Keve, Kolozs, Komárom, Krassó, Kraszna และKüküllő และ Cumania ] , Akadémiai Kiadó, ISBN  963-05-3613-7
• ( HU ) György Györffy, Anonymus: Rejtély vagy történeti forrás [ Anonymous: An Enigma or a Historical Source ], Akadémiai Kiadó, 1988 , ISBN  963-05-4868-2
• ( HU ) Gyula Kristó, Vejtehi Teodor , ใน Gyula Kristó, Pál Engel และ Ferenc Makk, Korai magyar történeti lexikon (9-14. Század) [ Encyclopedia of Ancient Hungarian History (9-14th) ], Akadémiai Kiadó, 1994, . 722, ไอ 963-05-6722-9 .
• ( EN ) Gyula Kristó, The Life of King Stephen the Saint , in Attila Zsoldos, Saint Stephen and His Country: A Newborn Kingdom in Central Europe - Hungary , Lucidus Kiadó, 2001, pp. 15-36 , ไอ 978-963-86163-9-5
• ( RO ) Alexandru Madgearu, Geneza şi evoluţia voievodatului bănăţean din secolul al X-lea [ Genesis and evolution of the Banat voivodeship in the 10th century ]ในStudii şi Material de Istorie Medio , n. 16, Institutul de Istorie Nicolae Iorga, 1998, หน้า 191-207 , ISSN  1222-4766  ( WC  ACNP ) .
• ( EN ) Alexandru Madgearu, The Church Organisation at the Lower Danube, between 971 and 2001 , in Études byzantines et post-byzantines , IV, Academia română, 2001, หน้า 71-85 , ISSN  1222-4766  ( WC  ACNP ) .
• ( EN ) Alexandru Madgearu, Byzantine Military Organization on the Danube, 10-12th Centuries , Brill, 2013, ISBN  978-90-04-21243-5 .
• ( EN ) László Makkai, The Emergence of the Estates (1172-1526) ​​ใน Béla Köpeczi, Gábor Barta, István Bóna และ László Makkai, History of Transylvania , Akadémiai Kiadó, 1994, pp. 178-243, ไอ 963-05-6703-2 .
• ( EN ) Silviu Oța, The Mortuary Archeology of Medieval Banat , Brill, 2014, ISBN  978-90-04-21438-5 .
• ( EN ) András Pálóczi Horváth, Pechenegs, Cumans, Iasians: Steppe Peoples in Medieval Hungary , Corvina, ISBN  963-13-2740-X .
• ( HU ) István Petrovics, A középkori Temesvár: Fejezetek a Bega-parti város 1552 előtti történetéből [ Medieval Timișoara: Chapters of City History on the Bega before 1552 ], JATE Press, 2008, ISBN  978-963-482 .

• ( EN ) István Petrovics กลุ่มชาติพันธุ์ต่างประเทศในเมืองทางตอนใต้ของฮังการีในยุคกลางใน Derek Keene, Balázs Nagy และ Katalin Szende, Segregation-Integration-Assimilation: Religious and Ethnic Groups in the Medieval Towns of Central and Eastern Europe , แอชเกท, 2552, หน้า 67-88, ไอ 978-0-7546-6477-2 .
• ( EN ) Ioan-Aurel Pop, "De manibus Valachorum scismaticorum ...": Romanians and Power in the Mediaeval Kingdom of Hungary: The Thirteenth and Fourteenth Centuries , Peter Lang Edition, 2013, ISBN  978-3-631-64866-7 .
• ( EN ) Panos Sophoulis, Byzantium and Bulgaria, 775-831 , Brill, 2011 , ISBN  978-90-04-20695-3
• Dumitru Țeicu, Banat บนภูเขาในยุคกลาง , University Press Cluj, ISBN  973-610-141-X
• ( EN ) Kurt W. Treptow และ Marcel Popa, Historical Dictionary of Romania , Scarecrow Press, Inc, 1996, ISBN  0-8108-3179-1 .
• ( HU ) Jenő Szentkláray, Temes vármegye története - Temesvár története [ ประวัติคณะกรรมการ Timis - ประวัติของ Timisoara ] , บนarcanum.com , บูดาเปสต์, Országos Monograph Társaság.
• ( RO ) Ioan Hațegan, Ligia Boldea and Dumitru Țeicu, Chronology Banatului: Banatul între 934-1552 [ Chronology of the Banat: the Banat between 934 and 1552 ] ( PDF ), Timișoara, Editura Banatul, 2006, ISBN  973-7836- 56 -1 .

พอร์ทัลยุคกลาง

พอร์ทัลโรมาเนีย

พอร์ทัลเซอร์เบีย